Resim benim oyun alanım, kendimi özgür hissettiğim yer. Kalemi elime aldığım anda hem zamanın hem de mekânın merkezinde olurum. Dış dünya camın ardında kalır; ne sesler ne de görüntüler... Ne yaşım var ne de adım; tüm sıfatlardan arınmış, hissettiklerimi ortaya koyarım. Bazen tanıdık bir yüzle, bazen de yabancı birisiyle ya da bir ara sokakta... Renkten renge sürükleniyorum, bazen de siyah beyazın dinginliğinde soluklanıyorum. Sesler boğuk, görüntüler flu. Ben kendi oyunumu oynuyorum.
